≡)))≡IΙI≡(((≡ EΛΛΑΝΙΟΝ - ΗΛΙΑΙΟΝ - ΠΑΣΙΦΑΟΝ ≡)))≡IΙI≡(((≡

Πώς γράφουμε τον 5ο αιώνα π.0.
στην Αθήνα
(π.0. : προ Μηδέν)
(γράφουμε όταν είμαστε σε αυτό το "σημείο"
-"χρόνου" και "χώρου"-)

Όστρακα -θραυσμένα κεραμικά-
ευρισκόμενα σήμερα στο Μουσείο
της Στοάς του Αττάλου
στην Αρχαία Αγορά,
με τα οποία έχουν ψηφιστεί
ο Περικλής
ο Θεμιστοκλής

και ο Αριστείδης.

ΑΡΙSΤΕIΔΕS <=> Αριστείδης
LΥSIMAXO <=> Λυσιμάχου

ΠΕΡΙΚLΕS <=> Περικλής
XSΑΝΘΙΠΠΟ <=> Ξανθίππου

ΘΕΜΙΣΘΟΚLΕS <=> Θεμιστοκλής
ΝΕΟΚLEOS <=> Νεοκλέους

Εκ των ανωτέρω
για το συγκεκριμένο
αντιληπτό "σημείο χρόνου" και "σημείο χώρου",
ήτοι εποχή και περιοχή,
ήγουν στην συγκεκριμένη διάλεκτο,
τεκμαίρονται τα εξής:

=> αντί σημερινού Η
σημειωνόταν Ε.
(το Η που αργότερα ως αρχικό
έγινε... πνεύμα δασεία,
ήταν μόνο "ασθενές" νεοελληνικό Χ,
το h ευρωπαϊκών διαλέκτων)

=> αυτό, ενώ το σημερινό Ι δεν άλλαζε.

=> ταυτόχρονα το Χ
"παρέμενε" νεοελληνικό Χ, αλλά

=> αντί σημερινού Ξ
σημειώνονταν ΧΣ.

=> αντί σημερινών ΟΥ
σημειωνόταν Ο.

=> αντί σημερινού Τ
ενίοτε σημειωνόταν εναλλακτικά Θ
(μάλλον με βάση διπλανό του γράμμα
ή σε εξάρτηση απο κάτι άλλο).

...και φυσικά,
αποδεικνύεται οτι το σχέδιο L
ήταν εν χρήσει στην Αθήνα,
και είναι ελληνικότατος τύπος
εναλλακτικός του Λ.

Αυτά πρέπει να επισημανθούν,
αφού πολλοί "αρχαιογνώστες" κατά τα άλλα
-της κακιάς ώρας-
και σχεδόν όλες οι ...
"ηγετικές φυσιογνωμίες" των ''ελληνιζόντων",
θεωρούν τα C F L Q R S U V
γράμματα μη ελληνικά,
αποκαλώντας τα συνήθως
"λατινικά" και "αγγλικά".
Για τέτοια... συνάφεια με τον Ελληνισμό,
και τόση ασχετοσύνη μιλάμε.

Προφανώς,
οι επιγραφές,
τους ειναι άγνωστες.